Iedereen in stappen

[Wendy Smikkel]

Wendy liep over perron negen driekwart heen en keek naar de grote rode trein die straks weer helemaal gevuld was met nieuwe leerlingen, die ze graag wou leren kennen en met oude leerlingen die ze al heel goed kende, sommige kende ze beter dan anderen. Ze had een rot zomer gehad, haar moeder had haar weer de hele tijd genegeert en dat haatte ze. Haar broer was wel aardig geweest. De meeste leerlingen vroegen zich altijd af waarom ze altijd met de trein mee reisde, nou dat vond ze gewoon leuker en dan kon ze misschien wat praatjes maken met oudere leerlingen en ze kon het een beetje in de gaten houden, zodat de oudere leerlingen en jongere leerlingen ging pesten, ze was ondertussen aangekomen bij haar vaste coupe en ging er in zitten en keek uit het raam wachttend tot dat ze de leerlingen weer kon zien.

[Sirius Zwarts]

Sirius liep zeulend met zijn hutkoffer door de muur heen en keek op naar de knalrode trein, die hem naar zijn huis zou brengen. Zijn echte thuis, hij dacht aan zijn zomervakantie, die was niet bepaald leuk geweest. Hij was weg gelopen van huis en was bij James gaan wonen, maar James kon niet opschieten vanmorgen dus hij moest maar even alleen naar het Perron gaan en James zou hem later wel opkomen zoeken.
Hij liep naar de trein toe en zag het schoolhoofd zoals elk jaar weer door haar vaste raampje kijken, hij grijnsde en zwaaide vrolijk naar haar en hij stapte de trein in en vond al gauw de coupe die de Marauders voor zichzelf hadden op geeist en nu moest hij wachten tot zijn vrienden kwamen, dus keek hij maar verveeld uit het raampje van de coupe, zodat hij naar ze kon zwaaien als hij ze zag.

[Narcissa Zwarts]

Narcissa kwam als eerste door het verborgen hek heen. Haar zusters, zouden snel volgen.
Ze had gehoord dat Sirius was weggelopen, en ja hoor daar zat hij, alleen in de coupé van de Marauders. Regulus was nergens te bekennen, dus moest hij wel alleen zijn gekomen. De sukkel, wist hij niet wat hij zijn ouders had aangedaan? De schaamte die hij zijn naam heeft aangedaan is groots. Niet dat hij de enige was, Andromeda liep al de hele zomer over een jongen uit het dorp te praten. Een dreuzel.
Narcissa schudde haar hoofd en liep naar de coupé waar ze met Lucuis en Rudophus had afgesproken.
Bij het raampje van het schoolhoofd keek ze even naar binnen en zwaaide kort. "Je moet beleefd zijn tegen het schoolhoofd, ookal is het een halfbloed." Had haar vader haar gezegd.
Aangekomen bij de coupé merkte Narcissa dat hij nog leeg was. Ze ging op haar eigen plek zitten, naast Lucius en tegenover Bellatrix.

[Sirius Zwarts]

Sirius snoof toen hij Narcissa zag lopen en hij grijnsde een beetje, hij wist dat Narcissa het een schande vond dat hij was weg gelopen en dat maakte hem alleen maar vrolijker en dan ook nog eens Andromeda die de hele tijd over een Dreuzel praatte waar ze verliefd op was, dat maakte het nog leuker, want Andromeda was de zus van Narcissa. Hij glimlachte tegen zichzelf als hij dacht wat zijn moeder over hem gezegd had, nadat hij was weg gelopen. "Een schande voor de familie!" Dat zou ze gezegd hebben als hij er nog was geweest in dat stomme huis. Hij keek hoe Narcissa de trein in stapte en zuchtte, waar bleven zijn vrienden toch? Ze moesten toch wel elk moment komen, hij wist dat James al met zijn ontbijt bezig was voor hij vertrok en zo lang duurde het toch niet om een ontbijtje op te eten of wel?

[Remus Lupos]

Met zijn hoofd omlaag liep Remus richting de trein, zijn hutkoffer achter zich aan slepend. Hij keek even rond over het perron of hij zijn vrienden ergens zag. Langzaam kwam er een glimlach op zijn gezicht: Sirius stond vlak bij de trein een beetje hooghartig te grijnzen in de richting van Narcissa. Remus liep snel door en ging naast Sirius staan en gaf hem een por. 'Zo, en hoe was jouw vakantie?' Vroeg hij met een grote grijns aan Sirius. 'Waar is James? Je was toch bij hem deze zomer?'

[Sirius Zwarts]

Toen Remus aan kwam lopen grijnsde Sirius. 'Mijn vakantie was helemaal geweldig' zei hij met een glimlach en hij keek weer even naar Narcissa. 'En James, kon zijn bed niet uitkomen en zat toen ik weg ging nog aan zijn ontbijt, dus ik weet niet waar hij nu blijft' voegde hij er grijnzend aan toe. Hij haalde zijn schouders op, want het was James die te laat was en niet hij. 'Ik hoop dat hij zo wel komt' zei een en hij keek even naar de poort waar nog meer mensen door heen kwamen.